زندگینامه

مانی رهنما در تیر ماه ۱۳۵۰ خورشیدی در محله نارمک تهران در یک خانواده ۵ نفره به دنیا آند. او از اوان کودکی به صوت و آواز علاقه‌مند بود و از ۱۴ سالگی با خرید یک پیانو، رسماً موسیقی را شروع نمود. تشویق اقوام او باعث شد که آواز را جدی گرفته تا اینکه در مهر ماه سال ۱۳۷۱ به نزد بابک بیات رفت و از همان جا کلید فعالیت هنری جدی خود را زد.

در طی ۶ سال رابطه با بابک بیات، اصول خوانندگی را فرا گرفت و در این مقطع سبک صدای خود را نیز پیدا کرد که در سال ۱۳۷۶ و در فیلم "مرسدس" به کارگردانی مسعود کیمیایی این سبک را اجرا نمود. با شعری از ایرج جنتی عطایی با همان نام که البته هیچگاه هم روی فیلم نرفت و اجازه انتشار نگرفت.

در سال ۱۳۷۷ و در اولین جشنواره موسیقی پاپ، موفق به دریافت جایزه بهترین خواننده شد. در سال ۱۳۷۷ آلبوم "مرسدس" و در سال ۱۳۷۸ آلبوم "فصل پرواز" به آهنگسازی بابک بیات و اشعاری از مرحوم شهین حنانه و پیام پارسا را منتشر نمود که آهنگ پرنده از آهنگهای شناخته شده این مجموعه است. در سال ۱۳۷۹ در آلبوم "بغض" دو قطعه را اجرا کرد. آلبومی که به یاد واروژان بود و آهنگسازی تمام قطعاتش از داریوش تقی‌پور بود و حمید خندان، محمدرضا صادقی و قاسم افشار دیگر خواننده‌های این آلبوم بودند.

در سال ۱۳۸۰ آلبوم "آخرین غزل" به آهنگسازی داریوش تقی‌پور را منتشر ساخت؛ با اشعاری از مرحوم شهرام دانش، پیام پارسا، محمد آزرم و...

در سال ۱۳۸۲ آلبوم "تموم شد ترانه" به آهنگسازی بابک بیات را روانه بازار نمود با اشعاری از دوستش بابک صحرائی و... که در آن برای اولین بار سبک ترانس را با قطعه‌ای به نام تنهایم (قهر) و با موسیقی پسر عمویش بابک رهنما به جامعه معرفی کرد که بسیار مورد استقبال و از طرفی دیگر انتقاد طرفدارانش قرار گرفت. قطعات نازلی و قاب عکس با موسیقی بابک بیات و ترانه‌های بابک صحرایی از قطعات شناهته شده این آلبوم هستند و بابک بیات در چندین مصاحبه از این دو قطعه به عنوان بهترین ساخته‌هایش در بعد از انقلاب یاد کرد.

مانی رهنما در طی ۱۵ سال گذشته به اجرای کنسرت قطعاتش در تهران، دیگر شهرستانها و خارج از کشور پرداخته است

مانی رهنما در سال ۱۳۸۹ آلبوم "کجا به خنده می‌رسیم؟" را منتشر کرد. آلبومی پیانویی، با آهنگسازی خودش و تنظیم و نوازندگی آندره آرزومانیان با ترانه‌هایی از بابک صحرایی که از جمله آهنگهای موفق این آلبوم می‌شود به یه پیانو یه گل سرخ، تحملم کن و کجا به خنده می‌رسیم کرد.^[۱] آلبوم کجا به خنده می‌رسیم به خاطر فضای خاصش و اینکه تمام آهنگهایش فقط با پیانو نوازندگی و اجرا شده‌اند یکی از آلبوم‌های خاص کارنامه هنری مانی رهنما بوده است. "کجا به خنده می‌رسیم" با صدای مانی رهنما و آلبوم "برف" با صدای فرهاد مهرادتنها آلبوم‌های پاپ ایرانی هستند که به صورت پیانویی به انتشار رسیده‌اند.

آلبوم "من و تو" دیگر آلبوم مانی رهنما است که در سال ۱۳۹۱ به انتشار رسید. این آلبوم به نسبت دیگر آلبوم‌های مانی رهنما از نظر موسیقی از فضایی مدرن تر برخوردار بوده و مانی رهنما در این آلبوم قطغاتی با موسیقی الکترونیک هم اجرا کرده است. این آلبوم دارای ۸ قطعه است. آهنگساز تمام آهنگها مانی رهنما بوده و تمام تنظیم‌ها نیز از نیکان است و نیکان دو قطعه را نیز در این آلبوم آهنگسازی کرده است. ۴ ترانه از این مجموعه سروده بابک صحرایی و دیگر ترانه‌ها از زهرا عاملی و ... است.^[۲]

ترانه "فردا که شد" از آلبوم "من و تو" حاشیه‌هایی را برای مانی رهنما و ترانه سرای این قطعه بابک صحرایی به همراه داشته است. مدتی بعد از انتشار این آلبوم چندین سایت خبری از مخالفت برخی گروه‌های سیاسی با این قطعه خبر دادند و به اعتراض به آن پرداختند.^[۳] بیت‌هایی از ترانه "فردا که شد" به قرار زیر است:

آلبوم‌ها

• مرسدس -
• فصل پرواز - ۱۳۷۸
• امیر -
• اعتراض -
• آخرین غزل - ۱۳۸۰
• بغض - ۱۳۷۹ [خوانندگان مختلف] (به یاد واروژان)
• تموم شد ترانه - ۱۳۸۲
• دلواپس تو نیستم - ۱۳۸۵
• کجا به خنده می‌رسیم؟ - ۱۳۸۹
• من و تو - ۱۳۹۱
• تک آهنگها
• آهنگسازی برای دیگران